Smartphone wordt snel hét moordwapen van de digitale boef

Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer smartphones het voorkeursmoordwapen wordt van huurmoordenaars, hackers en terroristen, schrijft Charles C. Mann op Vanity Fair.

Vorige maand al demonstreerde Barnaby Jack van de cyberveiligheidsfirma IOActive hoe hij met een zelfgemaakte transmitter (die in een smartphone kan worden geïnstalleerd) vanop afstand een pacemaker een lethale dosis elektriciteit kon doen uitstoten. Jack gebruikte eerder al een smartphone om een insulinepomp te manipuleren en een geldautomaat te hacken.

Terroristen hebben met smartphones al tal van slachtoffers gemaakt. Dat gebeurt meestal door van op afstand explosieven te detoneren. Doch, de elegante, verfijnde (en vrijwel ontraceerbare) methodes waarover Jack spreekt, zijn voorlopig nog (nabije) toekomstmuziek.

Cybermisdaad beperkt zich tegenwoordig vooral tot diefstal van financiële en persoonlijke informatie (hoewel het al zeer duidelijk is geworden dat het veel verder kan gaan). Maar omdat we ons ganse leven in steeds grotere mate aan het internet toevertrouwen, neemt naast ons comfort ook de daarmee gepaard gaande risicograad toe.

Een goed voorbeeld is de digitalisering van onze auto’s. Het spreekt voor zich dat tal van speciale nieuwe functies ondenkbaar zouden zijn zonder een on-board computer. Doch, stel je voor dat iemand je deuren, je wielen, je remmen en je gaspedaal kan controleren terwijl jij vastzit in de zetel.

Tadayoshi Kohno leidde een team dat deze risico’s onderzocht en zijn conclusie spreekt boekdelen: “In theorie is het mogelijk om een auto te herprogrammeren terwijl hij geparkeerd staat. Wanneer die dan op de autosnelweg is, activeer je het programma via een zender op je smartphone en –bang! Je crasht de auto zonder hem zelf aan te raken.”

Stuart McClure van het anti-virusbedrijf McAfee is even pessimistisch: “Niemand reguleert deze dingen en 90% van de fabrikanten hechten te weinig belang aan veiligheid. We leven in een reactieve samenleving. Er zal eerst iets ergs moeten gebeuren vooraleer we het probleem serieus nemen.”