De Joop, al uw nieuws en opinies

Laatste Reacties (18) Reageer Reacties in wachtrij: 0

• Joop Schouten, di 31 december 2013 12:05 Reageer op Joop

  

  ADHD is een modeziekte.
  Paul Verhaeghe noemt het boerenbedrog en ik denk dat hij gelijk heeft
  
  http://www.youtube.com/watch?v=Wl2y0DJxdiE
  
  Daarom durf ik te stellen dat dit in veruit de meeste gevallen kindermishandeling betreft.
  
  Vroeger werden drukke kinderen niet gedrogeerd maar geaccepteerd.

• Bob Schmitz, di 31 december 2013 15:17 in reactie op Joop Schouten Reageer op Bob

  

  En ze konden altijd wel een plekje vinden als boerenknecht.

• Erik B, di 31 december 2013 16:13 in reactie op Joop Schouten Reageer op Erik

  

  Is autisme ook bedrog? de 2 ziektes zijn erg vergelijkbaar. Beide hebben een breed scala aan biomarkers zowel genetisch als neurologisch, bij beide krijgen vooral kinderen het etiket veel te snel opgeplakt.
  hier heb je 2 wetenschappelijke review artikelen mbt adhd
  http://www.nature.com/nrn/journal/v3/n8/abs/nrn896.html
  http://www.nature.com/pr/journal/v69/n5-2/full/pr9201196a.html
  
  Ik denk dat het belangrijk om onderscheid te maken tussen de wetenschap van een ziekte en de toepassing ervan. Zowel autisme als adhd zijn neurodevelopmental aandoeningen waar veel onderzoek naar gedaan wordt.
  http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=ADHD al bijna 25 duizend artikelen in wetenschappelijke bladen, geen libelle ect..
  http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed?term=autism iets meer dan 25 duizend artikelen.
  
  Maar zoals ik al zei het probleem met beide ziekte is, is dat kinderen het etiket met deze ziekte veel te snel krijgen. Omdat ze vaak een potje met overheidsgeld dan tot hun beschikking krijgen. Daarom zijn de criteria voor beide ziekte ook steeds breder en breder gemaakt zodat artsen voor veel aandoeningen, waarvan zij niet weten wat het precies is nu een etiket hebben. De arts is nu blij, want die heeft een diagnose kunnen stellen en de ouders zijn blij, want die krijgen nu hulp.

• Donald Duck, di 31 december 2013 11:37 Reageer op Donald

  

  "Zoals ik al zei: dat voedselverhaal is hier grotendeels flauwekul. "
  
  Wat is de oorzaak van ADHD dan volgens jou?

• Bob Schmitz, di 31 december 2013 15:16 in reactie op Donald Duck Reageer op Bob

  

  Een erfelijke multi genetische conditie, die o.m. met verdeling van receptoren in de hersenen te maken heeft. Gezien het hoge percentage (ca. 5%) en de meerdere genen betrokken, zijn deze genen waarschijnlijk zeer gunstig met mate: totaal zonder ADHD genen en je bent zo saai als een deurknop, teveel en je wordt AltijD Heel Druk.
  
  Een ADHDachtige conditie kan bij muizen veroorzaakt worden door bepaalde dopaminereceptors uit te schakelen.

• Ginger Ted, ma 30 december 2013 18:21 Reageer op Ginger

  

  Deze mode"ziektes" zijn dan ook veel meer een tekort in de bij opvoeding (vooral jongetjes) zo belangrijke regelmaat en consequent zijn bij grenzen (Waarvan er zo min mogelijk horen te zijn, alleen de nodige, maar dan wel consequent zijn).
  
  De "medicijnen" zijn te vaak brevetten van onvermogen en maken inderdaad dat een deel van deze jongeren die vaak ook zeer creatief zijn verdoofd raken.
  
  Ik wil tegelijkertijd benadrukken dat er ook wel degelijk gevallen zijn waar er ondanks meer dan voldoende ouderinzet er echte probleemgevallen blijven. Daarvan ligt de oplossing echter ook vaak nog in een tijdelijke begeleiding door derden die kijken in hoeverre er iets bereikt kan worden met een andere aanpak door de ouders.
  
  En dan blijven er nog een paar die werkelijk niet anders dan te behandelen zijn met een van de bekende middelen. Maar dan ben je dus eerst langs een serie andere mogelijkheden gegaan.
  
  Trouwens weet ik dat er o.a. in de grachtengordel onder een deel van de "oudere jongeren", en dan bedoel ik t/m de zestig jaar, het een hype was om Ritalin voorgeschreven te krijgen omdat het zou werken als een lichte variant van speed. Dus deze medicijnen zullen niet in alle gevallen als downers maar ook als uppers werken.

• Jan Bernd ten Berg, ma 30 december 2013 22:21 in reactie op Ginger Ted Reageer op Jan Bernd

  

  Zoals gebruikelijk variëren de reacties op dit artikel van kort door de bocht tot aan zwart-wit. Soms is de nuance ver te zoeken tussen de regeerders. Maar hier dan toch een poging.
  Als 43-jarige ADHD-er die zelf als docent in het onderwijs actief is, is dit verhaal complexer dan ik in de meeste reacties tegenkom.
  Ik ben zelf pas recentelijk met ADHD gediagnosticeerd, maar kan terugkijkend op mijn leven wel concluderen dat ik er altijd 'last' van heb gehad. Ik was als jongetje een vergeetachtige, chaotische dromer. Meer ADD dan ADHD, but what's in a name? Heb steeds met de hakken over de sloot het volgend jaar gehaald, ging met een mavo-advies van school en heb vervolgens via de route mavo-havo-vwo de universiteit bereikt, alwaar ik twee studies begonnen ben, maar nooit afgemaakt heb en heb vervolgens een hbo opleiding tot docent Engels na 10 jaar deeltijdstudie voltooid. Ik was bij het behalen van mijn diploma al zes jaar als docent Engels/Nederlands/Maatschappijleer aan het werk op een mbo-instelling.
  Echt dom was/ben ik niet, alleen snel afgeleid, chaotisch en vergeetachtig. Ik redde het redelijk op mijn intelligentie, interpersoonlijke vaardigheden en intuïtie, maar was in veel opzichten nooit een hoogvlieger. Iets wat ik misschien wel geweest was met de juiste begeleiding/medicatie.
  Door stress (bijna burnout) werden de symptomen opeens erger en dit had grote gevolgen voor mijn functioneren. Vandaar dat ik hulp heb gezocht en daar kwam de diagnose ADHD uiteindelijk uitrollen. Sinds een maand of twee ben ik aan de Concerta. En er is een wereld voor mij open gegaan. Ja, het speed-effect was er een paar dagen, maar sinds die eerste rush ben ik de wereld echt anders gaan zien. De chaos in mijn hoofd is nog niet weg, maar ik kan nu door de chaos heen de orde herkennen. (Ik had de eerste paar dagen het gevoel dat ik door een tunnel liep in plaats van door een doolhof.)
  Naast de pillen begin ik binnenkort aan therapie. En wie weet wat de toekomst brengt.
  In mijn eigen beleving ben ik niet negatief over de het gebruik van medicatie, maar ik ben een volwassene en ben de pillen vrijwillig gaan slikken en heb redelijk goed in de gaten wat de pillen met me doen. Dit betekent echter nog niet dat ik de overmedicatie van lastige kinderen toejuich. Ik zou zelfs niet durven zeggen of ik de zevenjarige ik deze pillen zou aanraden.
  Maar naast mijn eigen ervaringen, heb ik inmiddels ook een jarenlange ervaring met drukke leerlingen met en zonder ADHD. Aan het begin van het jaar krijg ik altijd een lijst met welke leerlingen wat mankeren, die bestudeer ik en dan vergeet ik de meeste informatie meteen weer en doe er niets mee. Er zijn uitzonderingen, maar dan gaat het echt om zaken als borderline, grote fysieke of motorische handicaps, etc. Maar wie er ADD ,ADHD, een autistische spectrum stoornis, of dyslexie heeft, weet ik al snel niet meer. En het interesseert me ook niet veel. Als leerlingen druk zijn, dan wijs ik ze terecht, als ze dyslexie hebben, dan moeten ze een week voor een toets aangeven en dan maak ik een grotere kopie en krijgen ze extra tijd en als mijn lessen te chaotisch verlopen (wat ze altijd doen, ga maar na), dan kunnen leerlingen daar na de les over komen klagen en dan geef ik ze extra begeleiding.
  Stempeltjes en labels heb ik geleerd om te negeren en leerlingen te beoordelen op hun kwaliteiten. Leerlingen die komen klagen dat ze iets niet kunnen omdat ze dyslectisch zijn, vraag ik eerst of ze het geprobeerd hebben. Is hun antwoord nee, dan zeg ik dat ze het eerst maar eens moeten proberen, dan nog een keer en dan nog een keer. Tegelijkertijd help ik ze met de stof en kunnen ze extra audiomateriaal van me krijgen, maar als ze daar vervolgens niets mee doen, krijgen hun coach en ouders te horen dat het niet aan de dyslexie, maar aan de werkhouding ligt als er een onvoldoende op het rapport staat. Ja ze krijgen extra begeleiding van me, maar ze moeten er zelf wel wat voor doen.
  Ook de ADHD-ers kunnen extra aandacht van me krijgen, maar ze moeten wel aan het werk en ik zorg er dan ook voor dat ze aan het werk blijven. Ik zit er in de les bovenop.
  Soms slikken deze leerlingen pillen en soms niet. Ik merk echter wel dat leerlingen die pillen gaan slikken ergens halverwege een leerjaar wel een verandering in hun gedrag laten zien. Maar ik zal nooit naar ouders medicatie aanraden en als ik druk gedrag zie zeker nooit met de lekendiagnose van ADHD naar ouders stappen. Dat is aan de ouders en de leerlingen en niet aan mij.
  Mijn leerlingen/studenten zijn echte buitenwerkers en als je die 8 uur in een schoolgebouw opsluit, leidt dit bij de meesten tot druk gedrag. Als ik ze dan de laatste twee uur heb, voor een vak dat ze ook niet eens leuk vinden, dan maakt het voor de meesten niet uit of ze ADHD hebben of niet. Ze zijn allemaal druk en onrustig.
  Dat dit op basisscholen anders is, besef ik wel. En als een docent een klas van 32 leerlingen voor haar neus heeft, waarvan er 4 of 5 druk en onrustig zijn, dan is de verleiding groot om de ouders te vragen om te kijken of ze niet met wat pilletjes wat rustiger kunnen worden. Maar dat is niet de juiste oplossing. Dat begrijp ik ook wel.
  Kleinere klassen, meer mannen voor de klas, betere begeleiding van docenten en leerlingen, meer gym, langere pauzes, etc. Er zijn honderden betere dingen te bedenken dan die pillen.
  Maar... Mocht een kind nou echt ADHD hebben en niet gewoon een bewegelijk druk jong zijn, dan kan er na een zorgvuldig voortraject gekozen worden voor ritalin of concerta. Maar niet bij 1 op de 7 kinderen zoals in Amerika, bij 5 op de 1000, zoals reëel te verwachten is.
  Om de discussie nog iets te vertroebelen: lees dit eens: http://www.nytimes.com/2013/12/30/health/adhd-experts-re-evaluate-studys-zeal-for-drugs.html?smid=fb-nytimes&WT.z_sma=HL_AER_20131230&bicmp=AD&bicmlukp=WT.mc_id&bicmst=1385874000000&bicmet=1388638800000&fblinkge0&_r=0

• Ginger Ted, di 31 december 2013 11:15 in reactie op Jan Bernd ten Berg Reageer op Ginger

  

  Ik herken mezelf in je reactie. Ik had in mijn bijdrage mijn eigen verhaal weggelaten (al heb ik het hier bij een eerder item over dezelfde middelen, aandoeningen, en "aandoeningen" ook al eens vermeld.)
  
  Ook ik ken een MAVO/HAVO/VWO geschiedenis (ook nog blijven zitten in MAVO3 en HAVO4), heb daarna niet meteen een HBO afgerond (want te wild, maar wel bewust en zonder spijt), jaren ongeschoold fabriekswerk gedaan, en pas rond mijn 35e weer naast een volle baan gaan studeren in deeltijd om vanaf dat moment al binnen een jaar docent wiskunde te worden.
  
  Mijn hele leven al ongedurig, zum himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt, slecht geconcentreerd maar nog meer chaotisch, ongeorganiseerd. Nooit echt als een probleem gezien totdat ik door mijn werk als docent niet aan het nodige organisatievermogen ontkwam.
  
  Ik ontkwam er niet aan te ontkennen dat ik het op mijn gewoonlijke manier niet meer vol kon houden. Ik wist heel lang meesterlijk met de chaos om te gaan, uiteindelijk wist ik altijd de zaken op een rijtje te krijgen, maar ik bereikte nu mijn grenzen en besloot, met enige moeite, hulp te gaan zoeken. Het werd een psycholoog (of psychiater; ik weet het niet meer) die tot mijn grote hilariteit ADD vaststelde en Ritalin voorschreef.
  
  Ik had daarnaast echter ook al een ruim jaar last van vreemde, onverklaarbare zo ongeveer maandelijkse aanvallen van duizelingen, waarbij ik net niet neer ging, maar na een paar minuten lijkbleek en zwetend me weer normaal voelde. Onderzoek, door allerlei specialisten, daarnaar had steeds niets opgeleverd.
  
  Totdat ik de Ritalin begon te slikken.
  
  De eerstvolgende periode met komende en gaande duizelingen (meestal ± 2 dagen) kreeg ik tijdens een vergadering met de conrector, een onderwijslector uit Groningen, en een paar medeonderzoekers, en gelukkig dus niet in de klas met kinderen, mijn eerste zware epileptische aanval.
  
  Later hoorde ik van de neuroloog die mij werd teogewezen dat de lichtere duizelingen dus steeds ook licht epileptische verschijnselen waren geweest. Ik mocht nooit meer Ritalin omdat dit de duizeling versterkt had tot een aanval.
  
  Maar hij merkte ook nog iets anders op.
  
  Ook hij verklaarde ADD-er te zijn en wees mij er op dat het veel beter was ermee te leren omgaan zoals hij en ik dus ook het hele leven ale hadden gedaan. Want inderdaad waren ADD-ers vaker creatief. Het enige echt belangrijke was leren omgaan met een soort agenda (wat je maar past; papieren, electronisch, etc.) en vooral vaste regelmaat.
  
  Ik geef toe dat mij dat nog wel eens zwaar valt, vooral in vakantieperiodes, maar het helpt zeker en de Ritalin is exit, voorgoed.

• El Che, ma 30 december 2013 17:53 Reageer op El

  

  Het probleem waar kinderen met dit soort problemen, hun ouders en hun leraren dagelijks mee zitten worden hier gemarginaliseerd en af gedaan alsof ze erg druk zijn. Dagelijks zie ik de strijd van deze kinderen en zie het gevoel van uitzichtloosheid van deze kinderen en het gevoel van "ik kan niet anders". Het vergt van een docent erg veel geduld, inzicht in de problematiek en het kind het gevoel geven van iedere dag (soms ieder uur) een nieuwe kans. Graag wat meer respect voor deze kinderen en hun dagelijkse strijd, gevoel van onvermogen en onbegrip van de omgeving. Veel van deze kinderen hebben op jonge leeftijd al dusdanige littekens die je je ergste vijand nog niet zou willen toewensen. En met alleen een gezonde bruine boterham redden zij het niet.

• Optel Som, ma 30 december 2013 17:14 Reageer op Optel

  

  Mooi! Als ouder zou ik het niet in mijn hoofd halen om aan de modeziekte van Ritalin mee te doen. Het is schrikbarend om de forse stijgingen in gebruik te zien.
  
  En dat terwijl de uitvinder van Ritalin op zijn sterfbed heeft toegegeven dat Ritalin zeer beperkt is en slechts verzonnen is om inkomsten te genereren. Heel veel inkomsten.
  http://www.gewoon-nieuws.nl/2013/09/psychiater-geeft-op-stefbed-toe-dat-adhd-een-verzonnen-ziekte-is-2/#.UsGakPTuIvk
  
  ADHD is vaak fictie, en ouders moeten ook eens accepteren dat ze gewoon een vervelend kind hebben aan wie ze meer aandacht moeten besteden. En een gezonde bruine boterham geven.
  En ja, ook ik was erg druk vroeger :)

• Erik B, ma 30 december 2013 18:29 in reactie op Optel Som Reageer op Erik

  

  ADHD is absoluut geen fictie, zoek maar even op pubmed en je kan genoeg neurologische info er over vinden. Ben er wel mee eens dat kinderen veel te snel het etiket opgeplakt krijgen.

• Adrie Eirda, di 31 december 2013 10:34 in reactie op Erik B Reageer op Adrie

  

  Het is een wat ongenuanceerde opmerking van Optel Som.
  
  Wel wordt langzaam maar zeker duidelijk dat de diagnose ADHD in nogal wat gevallen wel erg makkelijk gesteld wordt. Met Ritalin krijg je elk kind rustig, maar in (te) veel gevallen betreft het kinderen die hun energie onvoldoende kwijt kunnen omdat ze klem zitten tussen school, de achterbank en allerlei (computer)schermen.
  
  Als die kinderen 'op kamp' gaan komen ze veelal tot rust door de enorme hoeveelheid uitdagingen waarin ze hun lichamelijke en creatieve energie kwijt kunnen.
  
  Ouders willen veelal niet de juiste energie in hun kinderen investeren en de medische wereld staat maar al te makkelijk klaar met goedbetaalde pillenpotjes.

• Bob Schmitz, ma 30 december 2013 19:45 in reactie op Optel Som Reageer op Bob

  

  ADHD kan je hele leven verwoesten. Opleiding en een goed zelfbeeld zijn heel belangrijk voor de latere toekomst en rol in maatschappij. Veel ADHDers zijn intelligent en creatief. En gevoelig voor ontsporen.
  
  Dus een beetje hulp met medicatie kan belangrijk zijn voor het verdere leven. Later ontwikkel je social skills, wat de noodzaak tot medicatie vermindert.
  
  Gezien de behoorlijke erfelijkheid kunnen de ouders beter ook eens kritisch naar hun eigen functioneren kijken (gewoon het lijstje afturven)
  
  http://www.mayoclinic.com/health/adhd/DS00275/DSECTION=tests-and-diagnosis

• Tim Tim, ma 30 december 2013 16:30 Reageer op Tim

  

  De maatschappij heeft blijkbaar geen behoefte aan drukke cq. creatieve mensen. Je moet vooral binnen de gebaande paden lopen. Leraren zijn gestressed en hebben dus geen tijd voor drukke kinderen met concentratieproblemen. Tegelijkertijd verdient de medische industrie miljarden aan dit "probleem". Wat is het probleem eigenlijk? Het kind of een maatschappij waarin alleen geld, consumptie en ambitie nog maar telt? Vroeger waren kinderen "druk", nu hebben ze "adhd". Kinderen zijn slimmer dan vroeger en hebben door de computer meer mogelijkheden voor ontplooiing, maar ons verkokerde onderwijssysteem waarin "bezuinigen" de enige visie lijkt te zijn, is daar niet in meegegroeid en nee commercieel goedgekeurde substituten zoals de Steve Jobs school is wat mij betreft niet meegroeien, maar oude wijn in nieuwe zakken...

• Bogdan Slaapmoe, ma 30 december 2013 14:08 Reageer op Bogdan

  

  Dan maar beter geen medicatie? De medische wereld doet haar best maar als niets doen niet deugt en wel iets doen nog minder deugt dan wordt het wel een verdomd moeilijk probleem.

• Bob Schmitz, ma 30 december 2013 14:02 Reageer op Bob

  

  Vreemd verhaal. Als ADHDer weet ik dat Ritalin en Adderal geen wondermiddelen zijn. Ook is een te hoge dosis onaangenaam, je komt heel strak in je hoofd te zitten.
  
  Maar een jongen van die leeftijd zal er nooit voor kiezen eindeloos bijlessen te moeten volgen. Bovendien is het eindeloos gecorrigeerd moeten worden door geirriteerde leraren zeer slecht voor je zelfbeeld!
  
  Ritalin werkt maar ca. 4 uur. De ouders zouden eens een halve, 1/3 of 1/4 dosis moeten proberen. Dan is er waarschijnlijk een beter evenwicht tussen wat druk en impulsief gedrag en de onaangename bijwerkingen.
  En in de vrije tijd een nog lagere dosis of medicatiepauze.
  
  Er is ook een kleinpercentage ADHDers die niet of ongunstig op stimulantia reageren, evenals een percentage niet-ADHDers er ook rustig van wordt: het spul stimuleert de frontale cortex meer dan de rest van de hersenen. De frontale cortex is de 'dirigent'. Maar receptoren zijn niet bij iedereen gelijk verdeeld blijkbaar.
  
  En verder: de verhalen over dieet, suiker etc. mogen voor een heel enkel geval kloppen, In veel onderzoeken zijn ze als fabeltje ontmaskerd.

• Donald Duck, ma 30 december 2013 21:43 in reactie op Bob Schmitz Reageer op Donald

  

  "Ritalin werkt maar ca. 4 uur. De ouders zouden eens een halve, 1/3 of 1/4 dosis moeten proberen. "
  
  Waarom ook niet. Als je het eten voor je kinderen uit de supermarkt haalt en daar zitten vrijwel geen voedingsstoffen meer in omdat het fabrieksmatig kunsteten is en je geeft ook nog eens steeds minder vlees en vooral minder dierlijk vet en in plaats daarvan geef je wel transvet zodat het lichaam van het kind moet proberen met een soort plastic hersenen op te bouwen dan wordt je gewoon knettergek van de hersendeformaties. Geef ze vervolgens ook nog eens voldoende geraffineerde suiker zodat het bloedsuikerlevel flink fluctueerd en je hebt de ramp compleet. Arme kinderen.

• Bob Schmitz, di 31 december 2013 01:44 in reactie op Donald Duck Reageer op Bob

  

  Zoals ik al zei: dat voedselverhaal is hier grotendeels flauwekul.
  
  Een McDonald achtig dieet is verder zowiezo af te raden, maar goed eten gaat gewoon om een gezonde opbouw van het lichaam, je behandelt er geen ADHD mee.