Tegenover de Britse omroep BBC pleitte Minelli voor het beschouwen van hulp bij zelfdoding als ,,een mensenrecht''. Hij wil daaraan ook geen voorwaarden verbonden zien, bijvoorbeeld dat er sprake moet zijn van een dodelijke ziekte in de laatste fase of van geestelijke gezondheid. Deze voorwaarden beschouwt hij als paternalistisch. ,,Wij nemen geen beslissing voor andere mensen. We zouden veel vriendelijker tegenover zelfdoding moeten staan en moeten zeggen dat het een zeer goede ontsnappingsmogelijkheid is'', aldus Minelli, die zelf van plan is de grenzen van de wet verder te verkennen door een gezonde Canadese vrouw te helpen bij levensbeëindiging. Zij wil sterven samen met haar man, die wel ziek is.

Minelli heeft ook geen enkele moeite met het vrijgeven van hulp bij zelfdoding mensen die lijden aan schizofrenie of een bipolaire stoornis (ook wel manisch-depressieve stoornis genoemd). Omdat in Zwitserland de ruimte voor hulp bij zelfdoding veel groter is dan in veel andere landen, komen vanuit het buitenland mensen die een einde willen maken aan hun leven naar de Dignitaskliniek in Zürich.

De kliniek van Dignitas zelf claimt inmiddels al ruim honderd Britten te hebben geholpen. Volgens het Universiteitsziekenhuis van Zürich was bij meer twintig procent van de mensen die in de Dignitaskliniek zijn gestorven geen sprake van terminale ziekte.

Minelli stelt dat door het ruimer toelaten van hulp bij zelfdoding veel geld zou kunnen worden bespaard op de gezondheidszorg. ,,Mislukte pogingen tot zelfdoding leiden tot problemen en hoge kosten voor de National Health Service (het Britse gezondheidszorgstelsel, red.)'', verklaarde hij tegenover BBC Radio 4.

De uitspraken van Minelli hebben geleid tot felle kritiek, ook van voorstanders van het recht op hulp bij zelfdoding die lang zo ver niet willen gaan als hij.

Reacties