Al lezend dringt het beeld van het prikbord van de Amerikaanse onderzoeksjournalist Seymour Hersh zich op. Notitiebriefjes met steekwoorden - CIA, al-Nusra, sarin. Foto’s van Obama, Erdogan en Assad. Daartussen dikke pijlen. Zijn conclusie: niet Assad, maar Erdogan zit achter de gifgasaanval in Syrië van 21 augustus.
In het essay The Red Line and the Rat Line doet Hersh aan de hand van uitspraken van (anonieme) bronnen, rapporten en grote nieuwsgebeurtenissen zijn bloedstollende theorie uit de doeken. Hij schrijft over onverhulde machtsbelangen, over de processen die niet zijn benoemd in kranten en journaals. Hij schrijft, zo staat er bij de tekst, een “alternatieve geschiedenis van de oorlog tegen het terrorisme”.
En wat voor één. Zaken of personen uit het nieuws die in het verhaal van Hersh terugkomen, en dus op een of andere manier met de gifgasaanval van Syrië te maken hebben:
- Het Amerikaanse consulaat in Benghazi, dat is aangevallen met de dood van ambassadeur Chris Stevens tot gevolg;
- De blokkade op YouTube door Turkije;
- De Turkse corruptiezaak, die weer samen zou hangen met de Amerikaanse sancties tegen Iran;
- CIA-directeur David Petraeus;
- De gebeurtenissen rond de gifgasaanval in Syrië (het handelen van de Britten en de Fransen, de plotselinge vraag om goedkeuring door Obama van het Congres).
Verband Rat Line en Red Line
Hersh schrijft dat Turkije en de VS eerst gezamenlijk optrokken door de Syrische oppositie wapens te verschaffen, via de zogenoemde ‘rat line’, een heimelijke route via Libië en Zuid-Turkije. Na de aanval op het Amerikaanse consulaat in Benghazi trok de CIA echter zijn handen van de wapenverschepingsroute af, al bleef die bestaan. Turkije levert op die manier nog altijd wapens aan jihadisten.
Zo ook gifgas, schrijft Hersh. Volgens hem was het ‘bewijs’ voor de schuld van Assad aan de gifgasaanval een stuk dunner dan westerse regeringsleiders het deden voorkomen. Hij schrijft dat Erdogan belang had bij het overschrijden van de door Obama benoemde ‘rode lijn’, omdat de Syrische rebellen aan de verliezende hand waren. Erdogan is er alles aan gelegen dat Assad verdreven wordt. En alleen een Amerikaanse aanval had het tij kunnen keren.
‘We now know it was a covert action planned by Erdoğan’s people to push Obama over the red line,’ the former intelligence official said. ‘They had to escalate to a gas attack in or near Damascus when the UN inspectors’ – who arrived in Damascus on 18 August to investigate the earlier use of gas – ‘were there. The deal was to do something spectacular. Our senior military officers have been told by the DIA and other intelligence assets that the sarin was supplied through Turkey – that it could only have gotten there with Turkish support. The Turks also provided the training in producing the sarin and handling it.’ (…) Erdoğan’s problems in Syria would soon be over: ‘Off goes the gas and Obama will say red line and America is going to attack Syria, or at least that was the idea. But it did not work out that way.’”
Hoe sterk is het verhaal van Hersh?
Op internet kwam al snel kritiek op het stuk van Hersh. Sterke bewijzen heeft hij niet, klinkt het. Bronnen spreken anoniem. De woordvoerders die hij gesproken heeft, weerleggen zijn theorie. Bepaalde feiten die voor zijn ongelijk spreken, zouden niet worden genoemd.
petra_stienen Petra Stienen Well @ScottLucas_EA rips Hersh’s article apart in a convincing way: http://t.co/z9PjEZTQ0o #Syria #ChemicalWeapons
Lees het hele artikel ‘The Red Line and the Rat Line’ van Seymour Hersh bij London Review of Books (5770 woorden, 25 minuten).