Zeven jaar na de Amerikaanse inval in Irak, en de daaraan voorafgaande politieke discussie over Nederlandse steun aan het avontuur, ligt nu een 550 pagina’s dik rapport over de (Nederlandse zijde) van de gang van zaken rond deze oorlog voor. De “commissie Davids” is klaar met haar werk. Eindelijk duidelijkheid over het hoe-en-waarom van de spastische houding van verschillende kabinetten Balkenende ten opzichte van het onderwerp Irak. Juist die houding gaf de laatste jaren de nodige voeding aan speculatie, waardoor “Balkenende” al jaren in het verdachtenbankje zit wegens “vriendjespolitiek”, “handjeklap” en “heimlijke militaire steun”. Het was aan “Davids” om eens en voor altijd een einde te maken aan de indianenverhalen. Dat is niet gelukt. Een vluchtige blik door het rapport en conclusies leert dat de kabinetten Balkenende nog altijd alle schijn tegen zich hebben.
Handig noteert de commissie Irak dat alle in de Tweede Kamer vertegenwoordigde partijen (met uitzondering van de SP en Groen Links) steun hebben gegeven aan het regeringsbeleid te aanzien van de Irakoorlog. Hiermee wordt al meteen een behoorlijke politieke tand getrokken. Slechts twee partijen blijven over om te bijten.
Het kabinetsbeleid in de opmars naar de oorlog blijkt vooral geschreven te zijn door het ministerie van Buitenlandse Zaken, alwaar Jaap de Hoop Scheffer de dienst uitmaakte. Dit door het ministerie geschreven beleid wordt en blijft leidraad van het kabinet. Nederland is voor ontmanteling van het (vermeende) Irakese arsenaal massavernietigingswapens, maar tegen “regime change”. Zoals de commissie zelf opmerkt krijgt het Nederlandse standpunt daarmee iets “onwaarachtigs”.
Davids geeft meteen aan dat militair ingrijpen onmogelijk gerechtvaardigd kan worden door VN resolutie 1441, zoals ook in het Verenigd Koninkrijk werd aangegeven. De regering zag dit anders, en heeft dit standpunt immer verdedigd en zag zich daarin gesteund door de Britten (de Goldsmith aanbeveling, welke nooit naar de Tweede Kamer is gestuurd). Een resolutie voor militair ingrijpen was “wenselijk” maar niet “juridisch noodzakelijk”. Valt niet te verdedigen, schrijft de commissie.
Om dit niet onbelangrijke punt “op te poetsen” adviseert de commissie om binnen het ministerie van Buitenlandse Zaken via een verbeterde organisatiestructuur, te komen tot de inbreng van “degelijke volkenrechtelijke adviezen” bij besluitvorming.
Het blijkt ook dat de Nederlandse regering rapportages van de UNMOVIC (wapeninspecteurs) selectief interpreteerde. Op extra tijd voor de wapeninspecteurs werd niet aangedrongen. De conclusies van de inlichtingendiensten AIVD en MIVD ten aanzien van de wapenprogramma’s van Irak, die mild waren ten opzichte van hun Britse en Amerikaanse collega’s, werden door de bewindslieden genegeerd. De regering “winkelde” in de conclusies om feiten aan te dragen die het regeringsbeleid moesten ondersteunen. Een opvallende gelijkenis met de Amerikaanse en Britse situatie. Zelfs in de “commissie stiekum” werden de AIVD en MIVD standpunten onder het tapijt gehouden.
Amerikaanse verzoeken om militaire steun werden door de regering geheim gehouden. Pas op het laatste momen (17 maart 2003) werd een brief naar de kamer gestuurd. Overigens heeft de commissie geen bewijs gevonden voor actieve Nederlandse militaire steun aan de Amerikaanse en Britse operaties.
Conclusie: wat de commissie Davids eigenlijk wil aangeven, is dat het “allemaal een beetje rommelig was” rond de besluitvorming tot steun van de oorlog. Tussen de regels door smaakt het niet naar “moedwil” ("we moeten hoe dan ook de Amerikanen steunen"), maar eerder naar “amateuristisch”. Toch, gezien de gang van zaken in de VS en het VK, de halstarrige houding ten opzichte van resolutie 1441 (en het argument dat Saddam Hoessein domweg niet aan zijn verplichtingen voldeed, terwijl de Nederlandse regering steun aan verdere wapeninspecties al min-of-meer had ingetrokken), “winkelen in inlichtingenrapportages” en het onvolledig informeren van Kamer en (niet betrokken) ministers, heeft de regering nog steeds alle schijn tegen zich. Een regering die bovendien in die periode demissionair was. Ook de geur van belangenverstrengeling rond de overstap van Jaap de Hoop Scheffer, die als BuZa minister dus grotendeels het kabinetsbeleid bepaalde, naar Nato-secretaris weet de commissie niet weg te nemen.
Overigens zijn alle genoemde feiten allang bekend. Opvallend is nog wel dat de commissie als aanbeveling “het sneller openbaar maken van staatsgeheime stukken” geeft. De commissie heeft, aantekening, niet alle relevante stukken onder ogen gehad.
Het is nu aan de kamer om met de materie aan de slag te gaan.
Conclusies Rapport Commissie Van Onderzoek Besluitvorming Irak
"Niettemin is het zo dat de Nederlandse steun aan de oorlog in Irak de mogelijkheden voor Nederland om een kandidaat voor deze functie te leveren positief heeft beïnvloed. Het is moeilijk denkbaar dat de Verenigde Staten zich zouden uitspreken voor een kandidaat uit een land dat het Amerikaanse beleid in Irak niet had gesteund."
Het Commissielid Van Walsum onderschrijft de conclusie van de Commissie dat het volkenrechtelijke standpunt van de regering – te weten dat de schending door Irak van het samenstel (corpus) van de sinds 1990 door de Veiligheidsraad aangenomen resoluties militaire actie tegen Irak juridisch rechtvaardigde – niet goed te verdedigen viel. Aan de toch al niet algemeen geaccepteerde geldigheid van deze ‘corpustheorie’ was op 8 november 2002 door de aanvaarding van resolutie 1441 een eind gekomen. In weerwil van enkele dubbelzinnigheden in de tekst stelde deze resolutie per saldo buiten twijfel dat voor de volkenrechtelijke legitimering van een inval
in Irak een ‘tweede resolutie’ onontbeerlijk was. Van Walsum verbindt hieraan echter niet de conclusie dat de regering verkeerd heeft gehandeld door voor de Amerikaans-Britse inval Nederlands politieke steun uit te
spreken. Volgens hem dient een verantwoordelijke regering zich niet alleen door de regels van het volkenrecht maar ook door de eisen van de internationale politiek te laten leiden. Als de twee met elkaar in botsing komen
ontstaat een dilemma, maar geen regering zal accepteren dat haar vitale politieke doelstellingen onder alle omstandigheden voor het volkenrecht zullen moeten wijken. Een dwingende eis van de internationale politiek en daardoor ook voor ons land een vitale politieke doelstelling is de preventie van nucleaire proliferatie. Het was in 2002 niet duidelijk hoe zonder de bereidheid van de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk zo nodig zonder mandaat van de Veiligheidsraad in Irak militair in te grijpen nog kon worden voorkomen dat na de onafwendbare instorting van het sanctieregime Saddam Hoessein de enorme Iraakse olieopbrengsten zou gebruiken om zijn sluimerende kernwapenprogramma te reactiveren. Als dat was gebeurd, zouden vermoedelijk nog voordat Irak zelf over een operationeel kernwapen
beschikte verschillende andere landen in de regio besloten hebben Iraks voorbeeld te volgen. Nederland had er dus belang bij de Amerikaans-Britse operatie politiek te steunen. Het had er beslist geen belang bij samen met
Frankrijk en Duitsland de volkenrechtelijke onrechtmatigheid van die operatie aan de kaak te stellen.
smaakt het niet naar “moedwil” ..... maar eerder naar “amateuristisch”.
Volksrechtelijke legitimatie voor een inval in Irak was volgens Davids niet aanwezig, maar Balkenende wijst op verdeeldheid binnen de commissie zelf.
Zo heeft lid Peter van Walsum een andere mening. Hij zegt dat ‘een verantwoordelijke regering zich niet alleen door de regels van het volkenrecht maar ook door de eisen van de internationale politiek laat leiden’.
Balkenende zei dat je over deze juridische kwestie 'verschillend kunt denken'. Volgens hem bestaan ook binnen de onderzoekscommissie 'verschillende meningen'. Hij verwees naar het commissielid Peter van Walsum, hoogleraar volkenrecht, die een persoonlijke kanttekening bij dit onderwerp in het rapport heeft laten opnemen. Over de vraag of bestaande VN-resoluties genoeg waren voor de oorlog, zei Balkenende: 'Het commissielid Van Walsum heeft ook een andere visie en dat onderstreept dat dit niet een zaak is die altijd op eenzelfde manier wordt geduid.'
Maar Van Walsum heeft juist geen goed woord over voor manier waarop de regering haar steun aan de oorlog heeft getracht te rechtvaardigen. Hij 'onderschrijft dat het volkenrechtelijke standpunt van de regering niet goed te verdedigen viel' en het staat volgens Van Walsum 'buiten twijfel' dat een nieuwe resolutie nodig was. Voorzitter Davids bevestigde dat nog eens in een toelichting op het rapport.
Van Walsum was wel voor een inval in Irak, omdat hij Saddam Hoessein erg gevaarlijk vond, maar hij pretendeert niet dat die inval juridisch deugde. Hij stelt zelfs: 'Ongelukkig is de hardnekkigheid waarmee de regering haar volkenrechtelijke standpunt is blijven verdedigen.'
Van Walsum vindt dat het kabinet de beslissing om zonder mandaat de oorlog te steunen openlijk had moeten verdedigen. Hij 'vraagt zich af of de regering er niet beter aan zou hebben gedaan de Kamer en het Nederlandse volk uit te leggen dat er voor de inval volkenrechtelijk geen overtuigende rechtsgrond was', maar dat een militaire ingreep om andere redenen toch geboden was. Dan was er volgens hem 'minder onvrede geweest over het feit dat de regering geen open kaart had gesteld'.
de kleinste eenheid in een samenleving het individu, en dat zou de maat der dingen moeten zijn.
Mensen mogen natuurlijk naar hartelust samenwerken, maar dan wel vrijwillig, op eigen kosten, en zonder overheid.
...
Eigenbelang is demotor van vooruitgang, dus dat meot je bevorderen, niet belemmeren.
De hersengarage van Zapruder Inc.
In Alaska staat een militaire machine die, om de ionosfeer te verhitten, evenveel vermogen gebruikt als tientallen kerncentrales opleveren. Waarom? Was de aarde altijd even groot? Hoe logisch is het dat olie ooit een keer door Moeder Natuur is aangemaakt en daarna nooit meer? Waarom verpoederden westerse legers miljoenen kilo’s kernafval boven Kosovo, Afghanistan en Irak? Waarom praat iedereen over global warming terwijl er een ijstijd aankomt? Is AIDS wel besmettelijk? Zijn banken wel nodig en dragen ze bij aan welvaart? Wie zaten er achter de aanslagen in Madrid? En London? En New York? Is God niet gewoon Satan? Zijn we niet allemaal onbewust onderdeel van een groter geheel dat ons misbruikt voor doelen die we individueel niet zouden nastreven?
Russische roulette met het oliewapen
Archive.org publiceert gigantisch 9/11 beeldarchief
Wat gooiden de Amerikanen op Fallujah?
U is gewoon stom SBS6 camping volk