Zapruder Inc.

Hoewel het groeiende economische aspect van de Cap & Trade op zichzelf al genoeg aanleiding is om een dergelijke hoax in elkaar te schroeven, gaat het verder dan alleen het zoveelste derivatenluchtkasteel. Klimaathoaxen geeft ook veel politieke macht, zowel op nationaal als mondiaal niveau. Nationaal geeft het de kans extra belastingen te heffen en meer controle uit te oefenen op het gedrag van burgers en internationaal willen de sterke regeringen controle uitoefenen op landen die (industrieel) in ontwikkeling zijn. Economische groei wordt als het ware belast door middel van de handel in klimaatderivaten en dat zal voor landen die nog in de groei zijn remmend werken. Helemaal als je nagaat dat de industriële activiteiten die het meest belastend zijn voor het milieu juist door de rijke landen steeds meer in die zelfde groeiende landen worden geplaatst. Zo worden deze ontwikkelingslanden dus dubbel gepakt en moeten ze meer bloeden voor de welvaart van de rijke landen. Als je daarbij de controle van de multinationale corporaties optelt die de lokale regeringen van deze ontwikkelingslanden manipuleren en uitbuiten, dan wordt duidelijk dat de wurggreep rondom de nek van deze landen alleen maar strakker wordt. Zo is met recht en zonder overdrijving een modern koloniaal tijdperk geboren.

Volgens sommigen gaat de controle nog wel een stukje verder dan alleen bananenlandjes verder uitzuigen. Met de financiële basis die met Cap & Trade wordt gelegd en de VN die zich nadrukkelijk opwerpt als aanjager van de klimaatpandemie, zou de basis gelegd worden voor een mondiaal Reich met met één wereldmunt en één regering. Opmerkelijk genoeg was het de show van Jesse Ventura, Conspiracy Theory, die inging op dit belangrijke aspect van de klimaathype. Aan de hand van de mantra “follow the money” kwamen ze terecht bij klimaatdeskundigen die verklaarden dat de klimaathoax ontworpen was voor een hoger sinister doel dan alleen schofterig veel geld verdienen. Zo kwamen ze via Lord Monckton en Alex Jones terecht bij international man of mystery, Maurice Strong. Met deze Strong is nogal wat aan de hand. Zo zit hij al enkele decennia in de VN in allerlei hoge adviseursrollen. Zo was hij senior adviseur van voormalig secretaris-generaal Kofi Annan en de voormalige president van de Wereldbank, James Wolfensohn. Belangrijker is dat Strong het fundament legde voor wat nu de klimaathype is en waaraan het CO2-bedrog wordt opgehangen. Zijn openingsrede tijdens de “United Nations Conference on the Human Environment” in Stockholm in 1972 benadrukte de urgentie om spaarzamer en ecologisch meer verantwoord om te springen met de mondiale middelen en grondstoffen. Hoewel zijn speech zeker terechte punten van zorg aanstipte, klonk er vooral een dringende roep naar controle in door, die uiteraard door een mondiaal orgaan uitgeoefend zou moeten worden. Tevens werd uitgesproken dat het conformeren van de landen aan deze controle een zekere dwang zou vragen. Strong’s speech deed zelfs denken aan de NSSM 200, daar waar het gaat om het identificeren van enkele probleemgebieden, de dwingende maatregelen en de centralistische controle die dit zou moeten bewerkstelligen.

Strong is een schijnbaar onopvallende speler op het mondiale machtstoneel, met invloed en vrienden op hoogste niveau. Zijn netwerk omvat het Amerikaanse Witte Huis in de vorm van Bush sr. en met name klimaatjihadist Al Gore(!), maar ook de regeringen van veel VN-landen en landen in het Oosten als ook corporaties in auto -en olie-industrie. Ook heeft hij connecties met milieugroeperingen zoals Greenpeace en allerlei andere samenwerkingsplatformen op het gebied van milieu en ecologie. Het netwerk van Maurice Strong is machtig en zeer uitgebreid en hij lijkt dan ook de ideale spil van een mondiaal klimaatcomplot. Naar voorbeeld van de EU en haar Euromunt, zou de nieuwe wereldregering de facto de controle hebben over de mondiale productie en industrie, aangezien deze voor het overgrote deel nog steeds opgehangen is aan het gebruik van fossiele brandstoffen. Landen die reeds hun industriële revolutie hebben doorgemaakt en nu tot de ‘Eerste Wereld’-landen behoren lijken de beste kaarten te hebben, aangezien zij nu een machtig instrument hebben om de ontwikkeling van opkomende industriële naties te controleren. Zulk een centraal orgaan zou logischerwijs ook een centrale munt en een centrale regering willen installeren die supranationale macht kan uitoefenen die de nationale soevereiniteit overtroeft. Precies zoals de EU dat doet. Met de neergang van het Amerikaanse Reich lijkt het besef voor een dergelijke machtsbasis ook steeds meer door te sijpelen bij de machthebbers aldaar en lijken de internationale machtsmakelaars geen loyaliteit meer te kennen aan de natie waar zij wonen. Precies zoals internationale corporaties geen loyaliteit meer kennen aan het land waar ze ontstonden of waar ze hun business voeren, zo lijkt de loyaliteit van de internationale machtsmakelaars te liggen bij de plaats waar het geld is en de wetten het soepelst. Als ware NWO-sprinkhanen doen ze zich tegoed aan de rijkdommen en kansen van een land of gebied, waarna ze het compleet kaalgevreten verlaten voor een andere uitvalsbasis, ondertussen de gehele planeet hun broodmand beschouwend.

Deze internationale machtsstrijd lijkt onderbouwd te worden door de verschillende vormen van machtsconsolidatie die we nu overal zien. De EU is daar het beste voorbeeld van en andere landen lijken dit voorbeeld te willen volgen zodat ze straks sterker staan wanneer de poep de ventilator echt raakt. Ook Latijns-Amerika als ook Noord-Amerika zinnen op consolidatie terwijl de Chinezen ondertussen toenadering zoeken in de regio en Afrika om sterker tevoorschijn te komen als de kaarten op tafel komen. De strijd om de wereld lijkt in volle gang, tenminste, als we niet eerst creperen van de CO2.

Klik hier voor Aflevering 3 van Conspiracy Theory over de klimaathoax en Maurice Strong.