Zapruder Inc.

Nogmaals terug. Op de Maidan staan politie en demonstranten/nationalisten gewapend tegenover elkaar. Pogingen om het plein te ruimen eindigen in bloedige straatgevechten en buiten Kiev geven ondertussen meer en meer politie-eenheden en provinciale besturen zich over aan de oppositionelen. De regering Janoekovitsj wil wel praten en onderhandelen maar lijkt vooral op tijd te spelen. Waarom? De oligarchen willen een oplossing voor het conflict; de dreiging van international sancties en twijfel over het uitbetalen van Russische kredieten zijn “bad for business”. 

Als van regeringszijde de twijfelachtige bewering komt dat oppositionelen een wapendepot hebben overvallen, barst een voorlaatste wanhopige stormloop door (ongemotiveerde) politie en Berkut Special forces op de Maidan los. De slachting is compleet. Sluipschutters maaien genadeloos ongewapende demonstranten neer, nationalistische stoottroepen vuren met scherp op politie, met als uiteindelijk balans tientallen doden. Het is het moment dat een Europese “troika” van drie Europese ministers van Buitenlandse Zaken onder leiding van de Duitse minister Steinmeier richting Kiev vliegt om een akkoord tussen regering en oppositie te verhandelen. Opvallend genoeg onder Duitse vlag en niet onder leiding van de “EU” en Europa superminister Ashton. 

Jazenjuk en Klitschko bevinden zich rond deze tijd in Berlijn voor gesprekken met kanselier Merkel. Niets ongewoonlijks, als Steinmeier niet inderdaad een akkoord en “wapenstilstand” tussen Janoekovitsj en tegenstanders weet uit te werken. De “deal”, met ondere andere afspraken over vervroegde verkiezingen, houdt precies 12 uur. Janoekovitsj is voor de oligarchen onhoudbaar geworden en met een goedkeurend knikje van Duitsland wordt het parlement niet zozeer bestormd maar wordt de president met hulp van “overlopers” uit Janoekovitsj “regionen” partij door het parlement afgezet. 

In de chaotische uren na de machtsgreep verdwijnt Janoekovitsj (met achterlating van presidentiële “buit” als goud en luxusgoederen) richting Rusland en begint het parlement samen met de “nationale regering” bestaande uit Batkyvtschyna, Udar en Svoboda in recordtempo een rij van maatregelen door te hameren.

De wegens teveel Poetin-Roebels richting Zwitserland sturen politiek in de gevangenis weggeruimde Julia Timochenko komt vrij, de grondwet van voor 2004 (mede door Timochenko en Co. afgeschaft) wordt weer ingevoerd en als dank voor het breekijzerwerk van Svoboda en andere fascistische brigades verdwijnt Russische als officiële Oekraïnese taal uit de wetgeving. Om de onbezonnen overwinningsroes compleet te maken worden speciale legereenheden als de Berkut ontbonden. Twee fatale fouten.

Terwijl de Lenin-beelden en Tweede Wereldoorlog-monumenten overal in de Oekraïne omvallen, ontwaakt Rusland uit de olympische Sochiy-droom en in de nieuwe geopolitieke realiteit. Niet alleen staat de Oekraïne na een “kleuren-revolutie-achtige” actie onder vrijwel direct bestuur van VS en EU, die beide de overgangsregering onmiddellijk erkennen, maar het land wordt ook nog eens overspoeld door anti-Russisch sentiment. De Russen schakelen snel en grijpen de zogenaamde “bedreiging” voor de Oekraïnese Russische minderheid aan om een “sluipende invasie” te starten.

Zbigniew Brzezinski’s “Grand Chessboard” is ook in het Russisch vertaald en de Russen weten, na het gemorrel na de 2004 revolutie, dat een eventueel Russisch verlies van de marinehaven in Sevastopol een Amerikaanse en NATO natte droom is. Geen Russische marine in de Zwarte Zee betekent geen Russische marine in de Middellandse Zee en, anno 2014, geen Russen in Syrië. Poetin’s “irrationele powerplay” is niets anders een logische “zet” in een enorm geopolitiek “game theory” spel.

En het wordt de Russen makkelijk gemaakt. Op de krim nemen onbekende geunifomeerde en gewapende mannen het proviciale parlement over en zetten controleposten op tussen de Krim en het Oekraïnese vast land. Hoewel het vermoeden luidt dat dit Russen zijn, zijn dit zeer waarschijnlijk mannen van de ontbonden Berkut eenheden. Ondertussen verschijnen in het oosten van de Oekraïne meer en meer Russische vlaggen. In totaal slippen onofficieel 16.000 Russische manschappen de krim binnen en rukken Russische eenheden in het kader van een “oefening” op richting de Oekraïnese grens. De reacties vanuit Washington, London, Berlijn en Brussel op de Russische “agressie” spiegelen ondertussen een vorm van absolute radeloosheid. Operatie Oekraïne is een absolute rokende puinhoop geworden. 

Dat is ongeveer de situatie (of patstelling) waarin we ons nu bevinden.

- De Oekaïne is falliet. Met 15 miljard in 2014 aan te herfinancieren schuld en een oplopende gasrekening bij Gazprom rest de nieuwe regering niets anders als het land te “shocken” en over te leveren aan investmentfunds en de oligarchen (opvallend genoeg duiken verschillende Oekraïnese “nieuwe rijken” als provinciaal bestuurder op). Jazenjuk de bankier zet hier vaart achter. Militair is de situatie uitzichtsloos. Generaals en legeronderdelen zijn al of zullen overlopen indien de confrontatie met Rusland zich verscherpt.

- Duitsland probeert te onderhandelen. Vanuit Berlijn worden de Russen “internationale waarnemers” en een “contactgroep” aangeboden.

- De Verenigde Staten maken zich sterk voor sancties tegen Rusland en het uit de G-8 smijten van Moskou. Daarnaast stelt het 1 miljard “hulp” ter beschikking. Voor de rest komt slechts veel rethoriek van de Amerikanen. John Kerry: “in de 21ste eeuw val je geen land binnen op basis van valse voorwendselen”. De aanval op de Roebel en de beurs van Moskou lijkt wel al ingezet.

- De EU wil de Oekraïnese gasrekening wel betalen maar met inbinding van het IMF (de EU heeft zelf genoeg financiële problemen). In ruil voor de gebruikelijke “hervormingen” ziet EU baas Barrosso zelfs een “redding” van 15 miljard mogelijk. Kortom, de belastingbetaler mag de Oekraïne redden. Oekraïnese marineschepen en legereenheden lijken niet meer deel uit te maken van EU-missies zoals bijvoorbeeld voor Somalië. Westelijk Oekraïne ligt nu wel open voor grote agrar-internationals.

- Rusland heeft in principe alle doelen van haar acties bereikt. De krim is onder controle. Daar wacht Moskou slechts het referendum van 30 maart af. Hoewel Rusland nog steeds Janoekovitsj als president ziet, en ondersteunt, hoeft het land slechts de impact van de komende hervormingen af te wachten voordat de nu zittende machthebbers het veld moeten ruimen. De internationale schade door het militaire optreden is nog beperkt. Tenzij de Amerikanen doordrukken, de financiële schade tot nu toe ook. 

t.b.c.