De Great Reset, Deel III: Kapitalisme met Chinese Kenmerken

De titel van dit essay is een woordspeling op de beschrijving die de Chinese Communistische Partij van haar economie geeft. Enkele decennia geleden, toen China's groeiende afhankelijkheid van de winstgevende sectoren van zijn economie niet langer op geloofwaardige wijze door de CCP kon worden ontkend, keurde haar leiding de slogan "socialisme met Chinese kenmerken" goed om het Chinese economische systeem te beschrijven. (1) Deze slogan, geformuleerd door Deng Xiaoping, werd een essentieel onderdeel van de poging van de CCP om de kapitalistische ontwikkeling van China te rationaliseren onder een socialistisch-communistisch politiek systeem.

Dit artikel van Michael Rectenwald werd op 01/01/2021 gepubliceerd onder Creative Commons Share Alike. Deel 2 is hier.

Volgens de partij zou de toenemende privatisering van de Chinese economie een tijdelijke fase zijn - die volgens sommige partijleiders wel honderd jaar zou duren - op weg naar een klassenloze maatschappij van volledig socialisme-communisme. De partijleiders beweerden, en beweren nog steeds, dat socialisme met Chinese kenmerken in het geval van China noodzakelijk was omdat China een "achtergebleven" agrarisch land was toen het communisme werd ingevoerd - te vroeg, zo werd gesuggereerd. China had een kapitalistische oppepper nodig.

Met de slogan kon de partij beargumenteren dat China een uitzondering was geweest op het orthodox-marxistische standpunt dat het socialisme pas ontstaat na de ontwikkeling van het kapitalisme - hoewel Marx zelf pas laat in zijn leven van zijn eigen formule afweek. Tegelijkertijd stelde de slogan de CCP in staat het orthodox-marxistische standpunt te bevestigen. De communistische revolutie in China was er gekomen vóór het ontwikkelde industriële kapitalisme - een uitzondering op het orthodoxe marxisme. Het kapitalisme werd dus pas later in het economische systeem van China geïntroduceerd - een bevestiging van het orthodoxe marxisme.

Ontdaan van zijn socialistische ideologische pretenties komt het socialisme met Chinese kenmerken, of het Chinese systeem zelf, neer op een socialistisch-communistische staat die in toenemende mate wordt gefinancierd door de kapitalistische economische ontwikkeling. Het verschil tussen de voormalige Sovjet-Unie en het huidige China is dat toen duidelijk werd dat een socialistisch-communistische economie had gefaald, eerstgenoemde zijn socialistisch-communistische economische pretenties opgaf, terwijl laatstgenoemde dat niet deed.

Of de leiders van de CCP hun eigen retoriek nu geloven of niet, de ideologische gymnastiek die wordt vertoond is niettemin spectaculair. Op het eerste gezicht wordt in de slogan een schijnbaar voor de hand liggende tegenstrijdigheid verborgen en verdoezeld in een poging om de kapitalistische ontwikkeling van China heilig te verklaren of te "recommuniseren" als voorwaarde voor volledig socialisme-communisme.

De Chinese slogan bevat echter een essentiële waarheid over het communisme, een waarheid die ofwel niet wordt herkend ofwel niet wordt erkend door de CCP en wordt ontkend door westerse marxisten. In tegenstelling tot de beweringen van communistische leiders en volgelingen, en zelfs in tegenstelling tot de beweringen van velen die zich ertegen verzetten, is het socialisme-communisme niet in wezen een economisch maar veeleer een politiek systeem.

Eenmaal aan de macht, erkennen de socialistisch-communistische leiders dat zij, gezien hun controle over de middelen, de nieuwe eigenaars zijn geworden van de produktiemiddelen (terwijl, zoals Ludwig von Mises suggereerde, de consumenten in feite de macht hebben over de economische beschikking in vrije markten (2)). Bij hun pogingen om een socialistisch-communistische economie in te voeren, erkennen zij dat, bij gebrek aan prijzen, grootschalige industriële produktie toezichthoudende besluitvorming vereist. Evenzo is de besluitvorming niet democratisch in de door de socialistisch-communistische ideologen beloofde zin. De besluitvorming moet in hoge mate worden gecentraliseerd, of althans gebureaucratiseerd. Democratische besluitvorming is uitgesloten als productie en distributie in handen zijn van de staat en door de staat worden gecontroleerd.

Het socialisme-communisme is een politiek systeem waarin de toewijzing van middelen door de staat wordt bevolen en dus effectief wordt gecontroleerd door de leiders van de staat, de echte heersende klasse. Deze laatsten behouden de controle door middel van ideologie en geweld.

In tegenstelling tot een volledig geïmplementeerd economisch systeem is het socialisme-communisme altijd slechts een politieke regeling. Daarom kan het socialisme-communisme worden gecombineerd met "kapitalisme" in vormen als "staatskapitalisme" (3 ) of "corporate socialisme". De economische pretenties van het socialisme worden overboord gegooid wanneer de kapitalistische ontwikkeling wordt geïntroduceerd en slim wordt gerationaliseerd, zoals in China. Als dergelijke pretenties lang worden gehandhaafd, zullen zij de samenleving te gronde richten, zoals in de voormalige Sovjet-Unie. In beide gevallen zal het socialistisch-communistische leiderschap leren dat de productie van rijkdom de accumulatie van particulier kapitaal vereist - of zij nu begrijpen waarom of niet.

Enter corporate socialisme

Een socialistisch-communistisch vervolg komt naar een bioscoop bij u in de buurt. Sommige van de oude personages duiken weer op, terwijl nieuwe zich bij de cast hebben gevoegd. Hoewel de ideologie en de retoriek bijna hetzelfde klinken, worden ze voor iets andere doeleinden gebruikt. Deze keer zijn de oude praatjes en beloften in het spel, en wordt een soortgelijk maar niet identiek lokaas en wissel gebruikt. Het socialisme belooft de bescherming van de belegerden tegen het economisch en politiek "kwaad", de bevordering van de economische belangen van de onderklasse, een goedaardig verbod op "gevaarlijke" personen uit openbare forums en het burgerleven, en een primaire of exclusieve zorg voor "het algemeen welzijn". China's "één gordel, één weg"-initiatief (4) kan de doelgroepen in Afrika en andere onderontwikkelde regio's als aan een infrastructurele strop ophangen. In de ontwikkelde wereld, waaronder de VS, staat een andere variant op de agenda.

De hedendaagse variant is het corporate socialisme, of een tweeledig systeem van "feitelijk bestaand socialisme" (5) op de grond, gekoppeld aan een parallelle reeks bedrijfsmonopolies of toekomstige monopolies daarbovenop. Het verschil tussen staatssocialisme en bedrijfssocialisme is alleen dat een andere achterban effectief de produktiemiddelen controleert. Maar beide zijn afhankelijk van monopolies - de een de staatsmonopolies, de ander de bedrijfsmonopolies van de economie. En beide zijn afhankelijk van de socialistisch-communistische ideologie van het democratisch socialisme, of, in een recente variant, de "sociale rechtvaardigheid" of "woke" ideologie. Bedrijfssocialisme is het gewenste doel, terwijl democratisch socialisme en "woke" kapitalisme tot de middelen behoren.

China staat model voor het economische en politieke systeem dat in het Westen wordt gepropageerd, en de Grote Reset is de meest openhartige verwoording van dat systeem - ook al is de verwoording allesbehalve volmaakt openhartig.

De Grote Reset vertegenwoordigt de ontwikkeling van het Chinese systeem in het Westen, alleen in omgekeerde richting. Terwijl de Chinese politieke elite begon met een socialistisch-communistisch politiek systeem en later "kapitalisme" invoerde, begon de elite in het Westen met "kapitalisme" en probeert nu een socialistisch-communistisch politiek systeem in te voeren. Het is alsof de Westerse oligarchie naar het "socialisme" in China kijkt, en zegt, "ja, dat willen wij ook."

Dit verklaart vele anders lijkende tegenstellingen, niet de minste daarvan is het linkse autoritarisme van Big Tech. Big Tech, en in het bijzonder Big Digital, is het ideologische communicatie-apparaat voor de vooruitgang van het bedrijfssocialisme, of kapitalisme met Chinese kenmerken.

De Chinese kenmerken die de Grote Reset in verband met het westerse kapitalisme wil reproduceren, zouden lijken op het totalitarisme van de CCP. Het zou een grote inperking van individuele rechten vereisen - met inbegrip van eigendomsrechten, vrije meningsuiting, vrijheid van verkeer, vrijheid van vereniging, vrijheid van godsdienst, en het vrije ondernemerschap zoals wij dat begrijpen.

De Grote Reset zou het politieke systeem op vrijwel dezelfde manier implementeren als China heeft gedaan - met 5G-geactiveerde smart city surveillance, het equivalent van sociale kredietscores, medische paspoorten, politieke gevangenschap, en andere middelen van sociale en politieke onderdrukking en controle.

Uiteindelijk zouden socialisme met Chinese kenmerken en kapitalisme met Chinese kenmerken op hetzelfde neerkomen.

1. Ian Wilson, "Socialisme met Chinese kenmerken: China and the Theory of the Initial Stage of Socialism," Politics 24, no. 1 (september 2007): 77-84.
2. Ludwig von Mises, Socialisme: An Economic and Sociological Analysis, 3e ed. (New Haven, CT: Yale University Press, 1951), pp. 37-42.
3. Westerse marxisten gebruiken de term staatskapitalisme om de Sovjet-Unie en China uit te sluiten van de categorie socialisme-communisme. Daarmee reserveren zij, althans in hun eigen propaganda, de gewijde termen socialisme en communisme voor het nooit aanwezige, altijd terugwijkende, en net over-de-horizon-zijnde ideaal.
4. Alexandra Ma, "De VS proberen meer in Azië te investeren om China's 'Belt and Road' megaproject tegen te gaan. Here's What China's Plan to Connect the World through Infrastructure is like," Business Insider, 11 nov. 2019. https://www.businessinsider.com/what-is-belt-and-road-china-infrastructure-project-2018-1.
5. "Werkelijk bestaand socialisme" is een "[t]erm dat in de voormalige communistische landen werd gebruikt om ze te beschrijven zoals ze werkelijk waren, in plaats van zoals de officiële theorie eiste dat ze zouden zijn. Het gebruik ervan was grotendeels ironisch, en min of meer beperkt tot de geschriften van dissidenten." Palgrave Macmillan Dictionary of Political Thought, door Roger Scruton, 3e ed. (New York: Macmillan Publishers, 2007), s.v. "Werkelijk bestaand socialisme." Credo Referentie.

mises.org